Chondryty

Chondryty zbudowane są głównie z materiałów krzemianowych. Nazwa chondrytów wywodzi się od ziaren, które zawierają, czyli chondr. Najczęściej chondry mają do 1 mm średnicy, spotykane są jednak i większe – nawet przekraczające 10 mm. Warto tu dodać, że w niektórych chondrytach chondry nie są łatwo widoczne lub pojawiają się tylko pojedyncze ziarna na przekroju.

Chondryty można podzielić na (*) :

1) Chondryty zwyczajne (stanowiące ok 90 % wszystkich chondrytów)

a) grupa H – chondryty o wysokiej zawartości żelazo-niklu (15-20 %)

b) grupa L – chondryty o niskiej zawartości żelazo-niklu (7-11 %)

c) grupa LL – chondryty o bardzo niskiej zawartości żelazo niklu (3-5 %)

2) Chondryty węgliste (stanowią ok 6 % wszystkich chondrytów)

a) grupa CI – nazwa pochodzi od meteorytu Ivuna

b) grupa CM-CO

b1) podgrupa CM – nazwa pochodzi od meteorytu Mighei

b2) podgrupa CO – nazwa pochodzi od meteorytu Ornans

c) grupa CV-CK

c1) podgrupa CV – nazwa pochodzi od meteorytu Vigarano

c2) podgrupa CK – nazwa pochodzi od meteorytu Karoonda

d) grupa CR

d1) podgrupa CR – nazwa pochodzi od meteorytu Renazzo

d2) podgrupa CH – nazwa pochodzi od meteorytu Allan Hills 85085

d3) podgrupa CB – nazwa pochodzi od meteorytu Bencubbin

e) inne chondryty węgliste nie pasujące do w/w grup

3) Chondryty enstatytowe (nieco ponad 2 % wszystkich chondrytów)

a) grupa EH

b) grupa EL

4) Pozostałe chondryty – zaliczamy tu wszystkie inne chondryty nie pasujące do w/w grup, tj.

a) grupa R – nazwa pochodzi od meteorytu Rumuruti

b) grupa K – nazwa pochodzi od meteorytu Kakangari

 

* Dane podane na podstawie następującego źródła: http://en.wikipedia.org/wiki/Chondrite/