Jest to cienka warstwa (zwykle nieprzekraczająca 1 mm grubości), koloru najczęściej czarnego, rzadziej szarego lub brązowego – która tworzy się na kamieniach przy przelocie przez atmosferę. Należy pamiętać, że większość meteorytów zawiera w sobie związki żelaza, skutkiem czego – z czasem również skorupa obtopieniowa meteorytu będzie rdzewieć.
Sama skorupa może pokrywać cały okaz, jak również jedynie jego część. Zdarza się bowiem, że okaz fragmentuje (pęka) podczas lotu i oraz dochodzi do jego uszkodzeń przy uderzeniu w ziemię. Zatem sam fakt istnienia skorupy obtopieniowej jest fundamentalną przesłanką do dalszego szczegółowego zbadania okazu.
-
-
Gao Guenie – chondryt H5. Grubość skorupy obtopieniowej nie jest duża. Cienką warstwą oblepia w górnej i dolnej części ten okaz. Źródło zdjęcia: http://www.carionmineraux.com/
-
-
Alnif – chondryt H5. Niektóre okazy jedynie częściowo pokrywa skorupa obtopieniowa. Źródło zdjęcia: http://www.carionmineraux.com/
-
-
Sikhote Alin – Żelazny, IIB. Skorupa obtopieniowa „oblepia” kamienie przy przelocie przez atmosferę. Ten meteoryt Sikhote Alin jest pięknym tego przykładem. Dodatkowo możemy zaobserwować kierunek zastygania topionej warstwy. Źródło zdjęcia: http://www.meteoritehunter.com/
-
-
Pułtusk – chondryt H5. Lekko zwietrzała skorupa obtopieniowa meteorytu Pułtusk (chondryt H5). Wciąż jednak doskonale widać jak oddziela się ona, również kolorystycznie, od jaśniejszego wnętrza okazu. Źródło zdjęcia: www.woreczko.pl
-
-
Allende – chondryt węglisty. Skorupa obtopieniowa najczęściej jest szorstka tak jak na tym okazie meteorytu Allende. Cieniutką warstwą pokryta jest większość kamienia.
Źródło zdjęcia: http://www.meteoritehunter.com/